Tag: Century Media

„A Deeper Kind of Slumber” to dźwiękowa podróż, obrazy malowane kluczem wiolinowym, to muzyka, która płynąc z głośników roztacza nad słuchaczem, niczym dym papierosowy, chmurę gęstego dymu…

Na „Wildhoney” nie ma ani jednej sekundy niepotrzebnych dźwięków, dłużyzn czy zapychaczy. Jest to ze wszech miar fantastyczna podróż po krainie dźwięków, które serwują nam Johan Edlund wraz z zespołem.

„Clouds” to logiczna kontynuacja kursu obranego przez lidera na „dwójce”. Edlund jeszcze śmielej sięgnął po melodyjne motywy i coraz chętniej wplatał w kompozycje klimatyczne fragmenty

Płyta miesiąca

Płyta jest genialnie skomponowana, świetnie zagrana i zaśpiewana oraz wyśmienicie wyprodukowana. Może i nie jest najłatwiejsza w odbiorze dla odbiorcy, który nie przywykł do poświęcenia słuchanym kompozycjom pełni uwagi, ale utwory i motywy są tu paradoksalnie melodyjnie chwytliwe.

Tesseract – One – to płyta przejmująca, porywająca. Muzyka, kóra chwyta słuchacza za serce i gardło od pierwszych dźwięków. Niesamowita fuzja klimatycznego tła, ściany dźwięku, pełnych pasji wokaliz i growli. Do tego tak intensywna, że obcowanie z albumem w pełnym skupieniu staje się czasem wyczerpujące. Jednak sprawia wielką satysfakcję i chęć ponownego odsłuchu.

Pierwsze przesłuchanie: zdziwienie. Przecież to rasowy heavy metal! Jeszcze ten wokal… Cięższy James LaBrie. No to już wiemy co nas czeka.

Zapewne część z Was (ta która interesuje się The Gathering) kojarzy to wydawnictwo. „Downfall – The Early Years” było składanką, która ukazała się w 2001 roku i zawierała wczesne materiały demo zespołu. Wznowienie, które jeszcze we wrześniu tego roku (2008) ma trafić na sklepowe półki to mus nawet dla tych, którzy posiadają to stare wydanie.

„Mandylion” to był mój pierwszy kontakt z tym zespołem. Pamiętam, że płyta zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Zarówno muzyka jak i uroda Anekke, wokalistki tej holenderskiej formacji, te kilkanaście lat temu wywoływały u mnie ciarki 😉

W momencie wydania ten tribute album miał nieco inne zadanie i na pewno był inaczej odbierany niż „This is your life”, ale zarówno dla wykonawców jak i odbiorców było to wydawnictwo pogodne, mniej nostalgiczne. Zespoły zaangażowane w inicjatywę wykazali się charyzmą i nie wpływał na nie fakt iż nie będzie nam dane usłyszeć nowych płyt Ronniego Jamesa Dio.

„Blessed & Cursed” nie jest płytą łatwą w odbiorze nie tylko ze względu na wokalne popisy Gibbsa, kawałki rzadko schodzą tutaj poniżej pięciu minut, wymagają od słuchacza dużego skupienia.

Takie rockowe granie w lekko amerykańskim garażowym klimacie .