Kategoria: Recenzje – D

Album „45 Urodziny” to wartościowe wydawnictwo. Dokumentuje nie tylko ważny jubileusz zespołu Dżem, ale także kolejny przełomowy moment w jego historii. Bez wątpienia będzie cennym uzupełnieniem kolekcji fonograficznej zagorzałych fanów formacji.

DISTRUSTER powrócili z EP „Obscurun Per Obscurius” i to jest kawał konkretnego łomotu. Okładka, w stylu grafik Zbigniewa Bielaka mnie osobiście zachwyciła a sama muzyka?

Nikogo nie zaskoczy fakt, że kompozycje wypełniające omawiany album nawiązują do najlepszych tradycji klasycznego brytyjskiego łomotu. Nikt też nie będzie zdziwiony, że w jakimś tam stopniu skrojone są pod gust fanów Tego Słynnego Zespołu, w którym Paul Di Anno od dawna już nie śpiewa

atura czyli inaczej bieluń to silnie trująca roślina używana niegdyś przez Indian do wywoływania halucynacji. DATURA to też nowe objawienie na szerokorozumianej polskiej scenie muzycznej…

Gillan w zaskakująco dobrej dyspozycji wokalnej, pozostali weterani też w formie, a młodziak wycina solówki aż miło.

To nie jest muzyka dla każdego (to oczywiste), ona nie jest nawet dla każdego fana black metalu (szczególnie jeśli lubisz klarowne przestrzenne brzmienie), nie mniej to kawał ciekawego podziemnego grania – na pewno będę wracał.

Nie jest to łatwa płyta – no nie jest… ale żaden album DEFYING taki nie był. Ta muzyka wymaga skupienia i koncentracji. Nie ma tu łatwej melodyki, nie zanucisz żadnego z usłyszanych utworów,   ale ta muzyka ma w sobie coś i chce się do niej wracać…

Ostatni album DIMMU BORGIR ukazał się w roku 2018, a więc trochę już czasu upłynęło. Dodatkowo, w tym roku, zespół świętuje 30-ą rocznicę powstania. Jak więc uczcić okrągłe urodziny? Najlepiej byłoby nową płytą, ale panowie (niestety) poszli na skróty, zebrali nagrane, już wcześniej, przez siebie covery i wydali pod postacią płyty „Inspiratio Profanus”.

BRUCE DICKINSON – legendarny głos heavy metalu powrócił z nowym albumem, a „The Mandrake Project” udowadnia, że będąc w świecie muzyki od dziesiątek lat wciąż potrafi tworzyć porywającą muzykę.

Nowy album chyba przebija moje oczekiwania. Jako całość, to dla mnie trochę huśtawka emocji. Bo jest porządnie ze zrywami, a i jakiś dołek formy się zdarzy. Te zrywy są natomiast zdecydowanie z tych euforycznych.

Mino sporych różnic, dzielących twórczość obu grup, wszystko stanowi charakterne zestawienie, do którego bez wątpienia warto przyłożyć ucho.

cechą charakterystyczną, a zarazem zaletą jest właśnie to, że muzyka jest tutaj idealnie wyważona pomiędzy energią, a melancholią.

Po dwuletniej przerwie ukazuje się druga płyta muzyka kryjącego się pod pseudonimem DILDO BAGGINS . Nasz anonimowy artysta nadal kryje nie tylko swoje prawdziwe imię i nazwisko, ale również twarz pod papierową torbą.

Mariusz Duda to artysta niezwykle płodny. Pod tym względem zostawia daleko w tyle wielu krajowych twórców muzycznych. Bez cienia przesady można go określić mianem tytana pracy. Pomimo faktu, że większość roku spędza w trasach koncertowych, wciąż znajduje czas na komponowanie i nagrywanie.