Kategoria: Recenzje – V

Vibravoid istnieje już ponad trzydzieści pięć lat i zdążył w tym okresie wypuścić w świat dwadzieścia dwa albumy studyjne, nie licząc płyt koncertowych i innych wydawnictw okazjonalnych. Dotychczas były to nagrania odwołujące się do najlepszych tradycji psychodelicznych.

Po flircie z elektronicznymi brzmieniami i skręcie w stronę muzyki pop, zespół dowodzony przez gitarzystę i wokalistę Justina Younga wraca na swojej szóstej płycie do rockowych dźwięków. Oczywiście z odpowiednio przebojowym sznytem.

Dwa koncerty w Warszawie: 28 kwietnia i 4 maja, zwieńczą tegoroczny cykl eliminacji do brytyjskiego festiwalu Bloodstock, rozgrywanych od grudnia w całym kraju pod hasłem…

Miłośnicy grupy Sylvan, nowym wcieleniem tej formacji powinni być usatysfakcjonowani. Płyta powinna stać się prawdziwą gratką dla subtelniejszej odmiany progresywnych brzmień i miłośników żeńskich wokaliz.

Melodie są zresztą nieodzownym znakiem rozpoznawczym muzyki zespołu. To nie tylko  mariaż stylistyczny… ciężar, przestrzeń i elektronika. To refreny które zapadają w pamięć, frazy które chętnie się podśpiewuje.

Kilka lat temu, na Święta, krakowski wydawca Lynx Music przygotował nie lada wydawnictwo. Ryszard Kramarski namówił zespoły związane z wytwórnią na nagranie własnych interpretacji znanych kolęd. Tym sposobem otrzymaliśmy wydawnictwo zatytułowane Progressive Rock Christmas.

VENOM legendą są i basta. Można ich nie lubić, ale nie można negować ich wkładu w rozwój muzyki metalowej. Gdy rozpoczynali swą muzyczną krucjatę nikomu do głowy nie przyszły takie pojęcia jak thrash czy black metal, zespół był nie do sklasyfikowania.

„Dziki książę” to dojrzała płyta grupy z bagażem doświadczeń. Wybrany do promocji „Lekko” oparty był na tanecznych, klubowych brzmieniach, ale nie należy traktować go jako wyznacznika kierunku obranego przez muzyków na „Dzikim księciu”.

Rockowe instrumentarium, czysty wokal z wyraźną górką i zadziorem w bardziej emocjonalnych fragmentach, to elementy charakterystyczne dla zespołu.

„Infinity” grupy VINCENT przykuwa uwagę już samą okładką. Grafika zdobiąca album, tej zasłużonej a jednak nieco niedocenianej kapeli, to po prostu majstersztyk.

Grali w Opolu i Sopocie, w 1986 zagrali na Metalmanii, w latach 90-ych odbyli szereg udanych tras po czym słuch po nich zaginął….

Muzyka elektroniczna jaką proponuje nam Marcin VEN Łuczyński nie jest tak awangardowa jak np. niektóre płyty Tangerine Dream, ale nie jest również aż tak komercyjna jaką tworzy Jean-Michel Jarre. Często słychać tutaj muzyczną maestrię Vangelisa. To typowa muzyka tła. Idealna muzyczna przestrzeń do rozmyślań, ale również do bezmyślnego wylegiwania się na łonie natury.

Pamiętam lata 90-e. Internet raczkował i był dobrem luksusowym a źródłem wiedzy o muzyce były głównie czasopisma, koledzy i MTV (tak, kiedyś MTV to było coś – pamiętacie jeszcze Headbangers Ball?).

PŁYTA MIESIĄCA – GRUDZIEŃ 2020