Tag: Mystic Production

Fani Czesława po płytę sięgną na pewno, warto tez zapoznać się z tekstami bo są bardzo dobre! Muzycznie? Nie ma efektu zaskoczenia jak przy debiucie i trochę brakuje temu wydawnictwu przebojowości, ale w ostatecznym rachunku nie jest źle.

Dla fanów Krzysztofa Cugowskiego – mus. Dla fanów polskiego rocka – pozycja, z którą na pewno warto się bliżej zapoznać…

Osoby lubujące się w ładnych melodyjkach raczej tej płyty nie pokochają, zwolennicy wysublimowanych dźwięków również, ale jeżeli lubisz surowe brzmienie gitar i nieco bardziej alternatywne rejony rocka to ten krążek jest dla ciebie.

To muzyka, której się znakomicie słucha, nie wymaga szczególnego skupienia i pozwala na przyjemny relaks przy dość skocznych i radosnych dźwiękach.

Na pewno jest to ciekawostka, ale dla zatwardziałych fanów dwóch pierwszych krążków zespołu może to być kolejny twardy orzech do zgryzienia i nie uratuje tego całkiem udany, jedyny premierowy na tym wydawnictwie, utwór „Fantazja”.

Jeśli miałbym jednym słowem opisać nowy album Comy użyłbym określenia „ciężki”.

Niemniej materiał pokazuje, że chłopaki nie zgubili się gdzieś w tych nietzsche’owskich klimatach i wciąż potrafią skopać kilka tyłków, co, jestem pewny, dobrze rokuje na przyszłość. Lubisz Comę? Kupże album.

Przyglądając się osiągnięciom artystycznym zespołu Coma, można już dziś zaryzykować stwierdzenie, że to klasyk rodzimej sceny muzycznej.

Moim zdaniem „Czerwony album” jest krążkiem łatwym w odbiorze. Nie traktuję tego ani jako zaletę, ani wadę.

Kolejna niezwykle interesującą pozycja, która pojawiła się ostatnio na polskim rynku muzycznym. Nie jest to jednak muzyczny debiut tej wrocławskiej formacji, ten miał miejsce w 2007 roku. Trzy lata po nim, dzięki Mystic Production Wrocławianie powracają płytą wysokich lotów stylem V.

Dezerter był zespołem kultowym już w latach osiemdziesiątych. Piszę o tym w ten sposób, jako słuchacz, beneficjent emocji związanych z posiadania słynnej „czwórki”, na której znalazły się piosenki „Ku przyszłości”, „Spytaj milicjanta”, „Szara rzeczywistość”, „Wojna głupców”.

„Większy Zjada Mniejszego” jest więc dobrą płytą, ale biorąc pod uwagę wcześniejsze dokonania zespołu – tylko dobrą. Przecież mamy do czynienia z najlepszymi.

Olaf Deriglasoff to już niemal instytucja, postać którą (za zasługi dla polskiego rocka) szkoły powinny przyjmować za swojego patrona a lud stawiać pomniki. Chyba łatwiej wymienić zespoły i projekty w których się nie udzielał niż zebrać się za katalogowanie płyt na których zagrał.

„Back To Beginning” to długa podróż, nawet jeśli jakiś przystanek umknie Wam za pierwszym razem, odkryjecie jego urok przy kolejnym podejściu. I za to też lubię ten materiał. Po prostu: cymes!