Tag: Mystic Production

Nie mamy tu do czynienia z typowym, prostym graniem, nastawionym na dźwiękowy łomot, lecz by w pełni docenić walory opisywanej płyty, wymaga jest odrobina skupienia i uwagi.

Płyta „III”, wydana pod skrzydłami Mystica, ma chyba najmniej wspólnego z typową progresywną wrażliwością, jednak otwarci na nowe doznania progresywni maniacy i tutaj powinni znaleźć coś dla siebie. Więcej tutaj mechanicznego beatu i nowoczesnej „klubowej” elektroniki, ale też świetne gitarowe motywy jakimi raczy nas Adam Hajzer i emocjonalny wokal Jakuba Krupskiego. Jeśli chodzi o najnowszy dorobek Łodzian, szukając pewnych muzycznych analogii wśród naszych rodzimych zespołów, wymieniłbym tutaj chyba Snowman, albo L.Stadt.
Można te rewolucyjne zmiany zaakceptować, polubić, a nawet pokochać… albo i nie, ale jak już mówiłem, nie da się przejść obok tej płyty obojętnie, a nowoczesne brzmienie i realizacja zasługują bez wątpienia, na słowa pochwały.

Nie od dziś wiadomo, że Titus wielkim fanem Lemmy’ego jest. I na „La Peneratica Svavolya” pofolgował sobie tej muzycznej fascynacji bez ograniczeń.

Zgodnie z zapowiedziami album miał być bardziej rozbudowany muzycznie, zwłaszcza pod względem harmonii. Miały pojawić się akustyczne gitary, bałałajka, fortepian, instrumenty perkusyjne i żywy kwartet smyczkowy.

rzyznam szczerze, że nie do końca wiedziałem czego się po mariażu Totentanz z orkiestrą spodziewać, ale efekt końcowy zaskoczył mnie totalnie. Wyszło wyśmienicie! Zespół zagrał bardzo dobry koncert, który został dobrze zmontowany i oglądając go nie można się nawet przez chwilę nudzić

Płyta „Nieból” muzycznie jest całkiem zdecydowana, brzmienie gitar jak dla mnie (laika) jest doskonałe, kiedy ma być ciężkie – jest i powala na łopatki, kiedy ma być delikatne… jest jak powiew wiatru, muska ciepłym brzmieniem.

Ten materiał śmiało można pokazać na każdym liczącym się zagranicznym rynku muzycznym, obciachu nie będzie.

Niemal apokaliptyczny post rock, który serwuje zespół to muzyczna Liga Mistrzów i tyle w tym temacie!

Na „Safehaven” mamy Tides From Nebula podążający ponownie w stronę swojego debiutanckiego krążka. I moim zdaniem jest to genialne posunięcie.

Zwolennicy klimatycznego grania powinni po ten krążek sięgnąć bez chwili zawahania. Muzyka zawarta na tym krążku to kilkadziesiąt minut nastrojowych i „pastelowych”dźwięków kierowanych właśnie do Was!. Majstersztyk!

Myślę, że warto poddać się tej muzycznej hipnozie i wejść w ten ezoteryczny świat, by w pościelowej bieli, z słuchawkami na uszach napawać się białymi dźwiękami Lunatic Soul.

Jaki jest Lunatic Soul? Jest jak bezchmurna noc: mroczny i przytłaczający a jednocześnie niezwykle piękny.

Maksisingiel, który stał się płytą to kolejna porcja muzyki, która czaruje….

„Fractured” to płyta dojrzałego muzyka, świadomego swoich możliwości, mającego jasno określoną wizję i umiejącego przekuć ją w dźwięki!