Tag: Mystic Production

Zwolennicy klimatycznego grania powinni po ten krążek sięgnąć bez chwili zawahania. Muzyka zawarta na tym krążku to kilkadziesiąt minut nastrojowych i „pastelowych”dźwięków kierowanych właśnie do Was!. Majstersztyk!

Myślę, że warto poddać się tej muzycznej hipnozie i wejść w ten ezoteryczny świat, by w pościelowej bieli, z słuchawkami na uszach napawać się białymi dźwiękami Lunatic Soul.

Jaki jest Lunatic Soul? Jest jak bezchmurna noc: mroczny i przytłaczający a jednocześnie niezwykle piękny.

Maksisingiel, który stał się płytą to kolejna porcja muzyki, która czaruje….

„Fractured” to płyta dojrzałego muzyka, świadomego swoich możliwości, mającego jasno określoną wizję i umiejącego przekuć ją w dźwięki!

A że nie napisałem ani słowa o muzyce?

Zobaczymy, jaką barwę będzie miało dla Ciebie wschodzące słońce, które rozproszy w końcu tak przerażającą Cię Ciemność.

Chyba każdy z nas, w mniejszym lub większym stopniu nosi ze sobą taką „ślimaczą skorupę”, w której lubi się schować, a jeśli już chcemy się chować, to myślę idealnie do tego celu posłuży, właśnie ta przeszło godzinna porcja dźwiękowej alienacji – „Walking On A Flashlight Beam”.

Co by nie mówić szósty album krakowskiego Thy Disease jawi się wyłącznie w jasnych barwach. Zespół przygotował bardzo dobry materiał, wobec którego każdy fan mocniejszych dźwięków nie przejdzie obojętnie. „Costumes Of Technocracy” to jedna z bardziej udanych pozycji tego roku, szczególnie na rodzimej scenie. Fani metalowej zawieruchy mogą śmiało kąsać – z pewnością nie pożałują. Kawał dobrej roboty!

W ostatnich latach mało był płyt z muzyka metalową, które jakoś specjalnie by mnie rzuciły na kolana. Thy Disease nagrali album, który z pewnością należy do ciekawszych wydawnictw, i gdy go tak słucham to zastanawiam się nad fenomenem ostatniego krążka Behemoth, skoro Anshur Za (moim zdaniem) bije dzieło pomorskich diabłów na łeb (dodam rogaty;-) ).

8/10

Kończąc zachęcam do zapoznania się z tym krążkiem. A nawet do zaprzyjaźnienia się z nim. Zima tuż tuż, warto więc mieć coś ciepłego w zanadrzu. Na przykład „Vena Amoris”. Zwłaszcza, że płyta pod względem wydania jest równie piękna jak sam muzyka na niej zawarta

Jeżeli jesteście gotowi wsłuchać się w szaleńczy medley rocka, progresu, jazzu, modern jazzu, psychodelii i muzyki rodem z lat 60-70 to Pan Ypto zaprasza Was do zapoznania się z jego sekretami.

„Raj” nie jest płytą, która rozgrzeje do czerwoności zwolenników wirtuozerii, to czternaście mniej lub bardziej lekkich i zwiewnych utworów, które znakomicie sprawdzą się w podróży samochodem czy jako muzyczne tło domówki (są jeszcze takowe urządzane?).

Nie wiem jaki był ten zespół kiedyś, nie mniej to co prezentuje teraz może się podobać. Płyta co najmniej dobra i nie psuje tego moja wrodzona awersja do reggae 🙂