1. Řeka zapomněni
2. www. Idnes
3. Zlo sedí v rohu pokoje
4. U nás na severu
5. Kupte si hřebeny
6. Jině to nebude
7. Andělě moji
8. Dežo
9. Telegram
10. Já chci poezji
11. Zbloudilý koráb
12. Minulost
13. Moskevská virtuálka
14. Z minula do budoucna
Rok wydania: 2013
Wydawca: Magic Records
http://www.nohavica.cz
Jaromir Nohavica jest artystą w naszym kraju bardzo dobrze znanym,
zwłaszcza sympatykom kabaretowej sceny trójki. Program Trzeci Polskiego
Radia od lat promuje twórczość czeskiego pieśniarza i to całkiem
skutecznie. Dzięki temu nad Wisłą Nohavica ma już spore grono swoich
miłośników. Po kilku tygodniach od pojawienia się na radiowej playliście
utworu „Minulost“ z najnowszej jego płyty „Tak mě tu máš“, ten
zdobył szczyt legendarnej listy przebojów. Można powiedzieć całkiem
zasłużenie, bowiem rzeczywiście jest to przecudnej urody piosenka. W
zauroczeniu balladą nie przeszkodzi nawet nieznajomość języka czeskiego.
Właśnie umiejętność ubierania słów w przejmujące melodie, w dźwięki
nasiąkniętą melancholią, sprawia że piosenki barda stają się w pewien
sposób uniwersalne i uruchamiają wyobraźnię każdego, kto postanowi
wejść w ten poetycko muzyczny świat. Posiadają moc choć skomponowane
jedynie na gitarę fortepian i akordeon.
Jednak Jaromir Nohavica to przede wszystkim poeta. Czternaście
znakomitych tekstów dostarcza nam także „Tak mě tu máš”. W większości
nostalgicznych, w których nader często pojawia się refleksja nad
przemijaniem. Choćby we wspomnianym przepięknym utworze Minulost
(Przeszłość). „Pozwól mi wejść/Jeśli mnie znasz/Jestem przeszłością twą”
śpiewa autor. Przywoływanie przeszłości stwarza okazję do wykonania
swoistego rachunku sumienia. Obiektywnego spojrzenia za siebie ale bez
dystansu, czasami docierając do końca drogi: Za te dni dobre i złe/Za to co po kawie pozostało mi na kubka dnie /Losie mój dziękuję ci/Inny to…/Finito” to z kolei cytat z piosenki „Jině to nebude“ (Tak to będzie).
Temat upływającego czasu nie wypełnił całkowicie płyty. Pojawia się
także Jaromir Nohavica obserwator naszej taniej teraźniejszości,
zdominowanej przez nic nie znaczący bełkot („www. Idnes“) zagłuszający
to co jest rzeczywiście istotne. Egzystencja została pozbawiona poezji
życia : „Co ja mam z żywota?/Wciąż przyziemne sprawy/Me serce Don Kichota/Od tego krwawi”
, powyższe słowa zostały wyjęte z kolejnej przepięknej kompozycji „Já
chci poezji“ , która wraz „Minulost“, „Kupte si hřebeny“ (Kupujcie
grzebienie) i „Řeka zapomněni“ (Rzeka zaponienia) tworzy mój osobisty
zestaw najbardziej ulubionych. Zachęcam każdego do stworzenia własnej
listy. Jeżeli lubisz poezję zaśpiewaną najpiękniej : oto mnie masz (Tak
mě tu máš).
7/10
Witold Żogała
Tłumaczenia tekstów Jerzy Marek i Roman Orlowski, źródło: http://www.nohavica.cz
