Tag: rock

Nagrody Grammy, pewnie tym razem nie będzie. A co tam, byle jest przyjemność słuchania!

Wszystko jest tu na właściwym miejscu, o właściwym czasie i właściwej (całkiem sporej) mocy, a wspomniana wyżej różnorodność kompozycji czyni ten album trudnym do przewidzenia. Brzmi on po prostu doskonale, czysto i potężnie.

Dopiero po dłuższym czasie muzyka zaczyna przemawiać i klaruje się jako spójna całość, pozostawiając jednocześnie słuchaczowi coś mocno zróżnicowanego i rozbudowanego.

Ta płyta jest inna – pokazuje to, co u Krzysztofa Klenczona było najlepsze i najciekawsze – talent rockmana, miłość do rocka. Rewolucja w muzyce rockowej, która wybuchła w 1970 roku, zainspirowała Krzysztofa Klenczona, kompozytora popowych przebojów do rozpoczęcia dwuletniego rejsu po wzburzonym morzu rocka.

Jeśli ktoś szuka nowoczesnych brzmień, wycyzelowanej produkcji, wielogłosów, pogłosów, efektów specjalnych i różnych innych bajerów – ten może sobie „Coming Closer To The Day” spokojnie odpuścić. Ale jeżeli chcielibyście posłuchać szczerej muzycznej wypowiedzi artysty ze sporym bagażem doświadczeń na karku – to płyta dla Was. Robin Trower wciąż ma w swojej grze to „Coś”…

Następca „Capricorn” z 2011 roku to sowita porcja klasycznych (do bólu) klimatów rockowych, mocno inspirowanych twórczością wczesnego Black Sabbath.

Dla sympatyków klasycznego hard rocka i to zarówno gitarowego jak i klawiszowego, pozycja zdecydowanie polecana.

Zachęcam – dla każdego fana muzyki z wykopem nie będzie to czas stracony.

Jeśli lubicie od czasu do czasu posłuchać czegoś w formie eksperymentu, a bliskie są wam formy klasycznego gitarowego grania, OPHITE może wam się spodobać.

Przy tylu różnych klimatach i wielu momentami skrajnych inspiracjach udało im się zachować jedność. Płyta „Sorceress” jest od początku do końca spójna, zarówno pod względem muzycznej jak i słownej treści.

Nowy album zespołu jest powalający od początku do końca. Słychać na nim mnóstwo nowych i ciekawych pomysłów, które wyznaczają nową jakość zespołu, i być może również nową drogę jaką będę teraz panowie z Opeth dzielnie podążali.

Debiutancki album Openspace, zatytułowany tak, jak zwie się sam zespół, to porcja solidnej dawki urozmaiconej muzyki, która powinna przypaść do gustu zwolennikom progresywnych dźwięków.

„Elementary Loss” jest płytą zdecydowanie bardziej dopracowaną, ambitniejszą i skierowaną do słuchaczy bardziej zasmakowanych w muzyce progresywnej i art rockowej.

Może i płyta jest trochę niespójna, ale mimo że oscyluje między hard/punk rockiem a bardziej nowoczesnymi formami – wspólnym mianownikiem jest próba zaistnienia wokalisty w realiach obecnego rynku muzycznego.