Tag: rock

Jihlawska „trzynastka” przyzwyczaiła już swoich fanów do tego, że na każdy nowy album należy czekać minimum pięć, sześć lat.

Dużo wody upłynęło w Sawie i jeszcze zapewne znacznie więcej w Soczy od ostatniego studyjnego krążka słoweńskiej grupy Siddharta.

Pamiętacie może cykl koncertów zwanych „Najmniejszy koncert świata”? Jeśli nie to szybko wyjaśnię, iż był to cykl wyjątkowych koncertów dla maksymalnie dziesięciu, a późniejszym okresie…

Hipnagogia to stan, kiedy w czasie zasypiania pojawiają się wyraziste i realistyczne wyobrażenia. Osoba, u której występuje owo zjawisko jest świadoma przechodzenia w stan snu, ale równocześnie może doświadczyć bardzo silnych bodźców słuchowych czy wzrokowych.

Połowa lutego. Sezon koncertowy 2024 dopiero powoli się rozkręca. Jednym z pierwszych jego akcentów był piątkowy występ projektu Adam Bul Trio & Bernard Maseli w siemianowickim Parku Tradycji.

Nagrody Grammy, pewnie tym razem nie będzie. A co tam, byle jest przyjemność słuchania!

Wszystko jest tu na właściwym miejscu, o właściwym czasie i właściwej (całkiem sporej) mocy, a wspomniana wyżej różnorodność kompozycji czyni ten album trudnym do przewidzenia. Brzmi on po prostu doskonale, czysto i potężnie.

Dopiero po dłuższym czasie muzyka zaczyna przemawiać i klaruje się jako spójna całość, pozostawiając jednocześnie słuchaczowi coś mocno zróżnicowanego i rozbudowanego.

Ta płyta jest inna – pokazuje to, co u Krzysztofa Klenczona było najlepsze i najciekawsze – talent rockmana, miłość do rocka. Rewolucja w muzyce rockowej, która wybuchła w 1970 roku, zainspirowała Krzysztofa Klenczona, kompozytora popowych przebojów do rozpoczęcia dwuletniego rejsu po wzburzonym morzu rocka.

Jeśli ktoś szuka nowoczesnych brzmień, wycyzelowanej produkcji, wielogłosów, pogłosów, efektów specjalnych i różnych innych bajerów – ten może sobie „Coming Closer To The Day” spokojnie odpuścić. Ale jeżeli chcielibyście posłuchać szczerej muzycznej wypowiedzi artysty ze sporym bagażem doświadczeń na karku – to płyta dla Was. Robin Trower wciąż ma w swojej grze to „Coś”…

Następca „Capricorn” z 2011 roku to sowita porcja klasycznych (do bólu) klimatów rockowych, mocno inspirowanych twórczością wczesnego Black Sabbath.

Dla sympatyków klasycznego hard rocka i to zarówno gitarowego jak i klawiszowego, pozycja zdecydowanie polecana.

Zachęcam – dla każdego fana muzyki z wykopem nie będzie to czas stracony.

Jeśli lubicie od czasu do czasu posłuchać czegoś w formie eksperymentu, a bliskie są wam formy klasycznego gitarowego grania, OPHITE może wam się spodobać.