Tag: gazpacho

Przykra wiadomość dotycząca koncertów GAZPACHO i PURE REASON REVOLUTION. Jak informuje organizator: Z przykrością informujemy, że  z powodu niestabilnej sytuacji covidowej i przewidywanej IV fali…

Październikowe koncerty GAZPACHO i PURE REASON REVOLUTION nie obędą się. Występy zostają przełożone na rok 2022. Oświadczenie na ten temat poniżej: źródło: RockSerwis

Na koncerty norweskiego GAZPACHO zawsze chodzę z ogromną przyjemnością bo to jedna z moich ulubionych kapel, a wiele utworów marzycieli z Kraju Fiordów towarzyszy mi…

W dzień po niesamowitym wieczorze w MegaClubie (Tides From Nebula, Obscure Sphinx) już w samo południe wsiadłem w autobus, aby po raz drugi zawitać we…

Kilka tygodni temu ukazała się najnowsza płyta muzycznych marzycieli z Norwegii pt. DEMON. Warszawa miała to szczęście, że to tu właśnie, w nowym klubie Progresja…

„Night” oraz „Tock Tock” były dla mnie (i są) wyznacznikiem muzyki klimatycznej. To jak pieczołowicie i ze smakiem zespół budował nastrój tych wydawnictw wzbudziło podziw mój i wielu innych osób, które zespół zyskał jako fanów.

Do napisania kilku przemyśleń na temat „March of Ghosts” zgłosiłem się z dwóch powodów. Po pierwsze – poczucie obowiązku. Pisałem o „Tick Tock”, rozlewałem się nad „Misseczką”, toteż dziennikarski zmysł dzwoni cicho i nieznośnie w moim uchu, nie dając o sobie zwyczajnie zapomnieć.

Norwegowie z Gazpacho swoimi (trzeba przyznać) kolejnymi, rewelacyjnymi płytami: „Night” (2007), „Tick Tock” (2009) i „Missa Atropos” (2010), wspięli się na artystyczne wyżyny. Czy stać ich na to, aby wedrzeć się jeszcze wyżej, pokaże ich kolejny studyjny album. Tymczasem dostajemy do rąk wydawnictwo koncertowe, którego repertuar w głównej mierze oparty jest na wymienionych wyżej albumach.

W Polsce zaobserwować można prawdziwy boom na Gazpacho (zapoczątkowany, po raz kolejny, przez Piotra Kosińskiego), dlatego nie muszę grupy nikomu przedstawiać i mogę rozpocząć tekst z grubej rury – „Missa Atropos” nie dorównuje „Tick Tock”.

Kiedy włączyłem pospiesznie płytę po raz pierwszy, przyznam że nie zrobiła na mnie wrażenia na miarę oczekiwań, nie zrobiła z pewnością takiego wrażenia jak poprzednia – „Tick Tock”. Nadszedł jednak kolejny dzień, a po nim zapadł zmrok, w towarzystwie którego wysłuchałem „Missa Atropos” po raz wtóry…

Nadejście wiosny 2009 spowodowało niesamowity napływ rewelacyjnych pozycji płytowych. Pod moją strzechę trafiła kolejna fascynująca porcja muzyki, której słuchanie powoduje efekt opadnięcia dolnej szczęki. W tym wypadku mowa o rewelacyjnej płycie norweskiej grupy Gazpacho – „Tick Tock”.

Za sprawą wydanego w roku 2009 albumu „Tick-Tock”, Gazpacho szturmem zdobyło serca fanów progresywnego grania, a przecież to nie jest jedyne wydawnictwo tej norweskiej grupy. W swojej dyskografii mają aż pięć albumów. Dziś przyjrzyjmy się poprzedniemu krążkowi – albumowi „Night”.

Wydany w 2005 roku „Firebird” to trzeci w dyskografii album muzyków z Gazpacho. Gdy się ukazywał niewielu wiedziało o zespole, nie było powszechnych zachwytów i rozpoznawalności.

Na początek dźwięk włączanego gramofonu, trzeszcząca płyta i jakiś przedwojenny szlagier, ale już po chwili Gazpacho zaczyna czarować swoimi dźwiękami.