Tag: Defense Records

„Killed by Silence” to rasowy death metal, lawirujący pomiędzy jego konwencjonalnym wydaniem a wściekłym, grindowo-thrashowym wcieleniem.

Mutilation Case brzmi jak skrzyżowanie Dismember, Entombed lub innych tego typu kapel z Five the Hierophant, Pan.Thy.Monium czy Abysmal Grief, tu i ówdzie zdumiewając dźwiękami godnymi Lustre

Wszystko jest tu na właściwym miejscu, o właściwym czasie i właściwej (całkiem sporej) mocy, a wspomniana wyżej różnorodność kompozycji czyni ten album trudnym do przewidzenia. Brzmi on po prostu doskonale, czysto i potężnie.

Dość powiedzieć, że najnowsza płyta Ulcera, to żadne rzewne wspominki o archaicznym brzmieniu, lecz porywająca mroczna rozrywka, najwyższej jakości.

To dobry album dla ludzi ceniących rozrywkę daleką od nachalnej metalowej ekstremy i blichtru dźwiękowego przepychu.

Już od pierwszych chwil walą z grubej rury, jak warszawska Czajka, nie pozostawiając złudzeń, że ten gęsty strumień srogich dźwięków ciężko będzie zatrzymać.

Nisko, wolno i ciężko – „daleko ponad zwykłą miarę”. Taka idea przyświeca działaniom Sandbreakera i świetnie się w tym sprawdza.

Zarówno tytuł, jak i nazwa zespołu stanowią znak ostrzegawczy, że przyjdzie stawić czoła dziełu delikatnie rzecz ujmując niekomfortowemu powszechnemu odbiory. No i dobrze.

Po prostu Deathspawn serwuje ostre i soczyste danie zamiast marnego wyszynku mdłych dźwięków jakich pełno na muzycznym rynku.

Pierwszego dnia kiedy trafił do mnie ten krążek, przesłuchałem go jakieś pięć razy. Kolejny dzień również zacząłem od niego… i nie skończyło się na pojedynczym odtworzeniu.

Zespół UGANGA opisywany jest jako band thrashowy. Myślę jednak że spodoba się zwolennikom bardziej melodyjnej konwencji. Sporo tu heavy metalowego wykończenia a i produkcja przemawia za takim przedstawieniem sprawy.

To oblicze ISCARIOTA przypadło mi do gustu kilka lat temu. Ale nowy album przebija dwa poprzednie. Stylistycznie zbiera wszystko to, co było w ich muzyce najlepsze i wynosi na jeszcze wyższy poziom.

Polecam zapoznanie się z tym albumem wszystkim młodym zespołom, które za wszelką cenę chciałyby być jak Slayer. Nie należy się oglądać na idoli i liczyć na szybki sukces tylko powoli acz konsekwentnie podążać do przodu swoją drogą tak jak to robi Formis.

W dalszym ciągu nie wiem jednak jak nazwać to co prezentuje Cremaster, to trochę taki metalowy Dr. Hackenbush.