1. Now That My House Has Burned Down, I Have a Beautiful View of the Moon (5:11)
2. The Remedy of Abstraction (7:53)
3. Her Softening Sorrow (8:12)
4. Not Even Wrong (7:59)
5. Rudyard’s Raging Natural (2:32)
6. Shakespeare’s Strippers (4:55)
7. The Eisenhour Slumber (4:33)
8. When Emily Dickinson Learned To Lunge (8:09)
9. The Last Resort (2:34)
Rok wydania 2006
Wydawca: The Laser’s Edge
Ilekroć przychodzi mi ochota ( a jest to relatywnie często) na oderwanie
się od mojego ulubionego rocka progresywnego skierowuję ucho na
wydawnictwa z rejonów nieco bliższych jazzu, nigdy jednak w pełni ich
nie przekraczających. Ten styk gatunków jazzu i rocka owocował w
historii ostatnich kilkudziesięciu lat niejednym znakomitym albumem i
miał niejednego uznanego przedstawiciela.
Tym razem zaproponowałem sobie ostatnią, szóstą już, płytę amerykańskiego duetu A Triggering Myth.
Multiinstrumentaliści, faworyzujący instrumenty klawiszowe, Rick Eddy
oraz Tim Drumheller mają za soba już dwudziestoletni okres współpracy.
Każdorazowo zapraszają do nagrań muzyków, uzupełniających instrumentalne
spektrum. W przypadku płyty The Remedy Of Abstraction wśród gości
zdecydowanie na wyróżnienie zasługuje skrzypek Akihisa Tsuboy, którego
zacny wpływ na końcowy efekt daje się szybko i jednoznacznie zauważyć.
Album zawiera 9 odseparowanych nagrań.
Korespondujący z okładką i rozpoczynający całość Now That My House Has
Burned Down I Have a Beautiful View of the Moon jest swojego rodzaju
eksperymentem i po pierwszym słuchaniu nie do końca może przypaść do
gustu. Podobnie jest z When Emily Dickinson Learned To Lunge.
Na szczęście szerokim frontem na ratunek spieszą wszystkie pozostałe
nagrania. Tu już odnajdziemy próbki kunsztu gatunku – świetny warsztat,
separację dźwięku, bogatą aranżację, bogactwo nastrojów oraz stosowną
linię melodyczną.
Każdy z instrumentów można sledzić niemal indywidualnie, każdemu towarzyszy wirtuozeria.
Prym wiodą dźwięki instrumentów klawiszowych w tym pianina, które
znakomicie wypada w pierwszoplanowej roli na tle skomplikowanych układów
dżwiękowych.
Nie sposób przegapić świetnych fragmentów zawłaszczonych przez skrzypce.
Na szczególną uwagę zasługuje również sekcja rytmiczna. Bas i perkusja
wydają się miejscami wręcz referencyjne, a dla większości rockowych
kapel to niedoścignione wzorce.
Płytę, poza już wymienionymi, wypełniają rytmiczny, prawdziwie jazz
rockowy, tytułowy The Remedy of Abstraction, liryczny Her Softening
Sorrow, różnorodny w tonacji i układzie Not Even Wrong, żywiołowy i
aspirujący do lidera Shakespeare’s Strippers oraz spokojny,
nostalgiczny The Eisenhour Slumber.
Mamy jeszcze dwie miniatury muzyczne Rudyard’s Raging Natural oraz
zamykający The Last Resort, które godnie uzupełniają materiał.
Oj warto, warto skręcać w te rejony, przynajmniej od czasu do czasu.
Zespół A Trigerring Myth nie proponuje myzyki łatwej w odbiorze, w
zamian jednak mamy okazję do spotkania się z muzyką konkretną, szczerą i
rzetelną.
Polecam Wszystkim, a najbardziej zwolennikom Return To Forever i Weather Report (ukłony dla niebios za te dary)
Dooobra płyta. 7/10
Krzysztof Pękala
