1. Ashes 06:51
2. Return of the Thought Police 06:09
3. Staring at the Sun 04:26
4. Liberty Complacency Dependency 07:49
5. Colophon 06:01
6. The Hours 08:15
7. That’s Why We Came 05:41
8. Don’t Look Down 08:13
9. Coda 05:23
10. Rubicon 10:22
Rok wydania: 2012
Wydawca: Nuclear Blast
http://www.thresh.net/
Nigdy nie byłem zagorzałym fanem twórczości progmetalowego Threshold…
do teraz. Co jest powodem nagłej zmiany? Ten powód to „March Of
Progress”, jak się nie mylę 9 – ty długograj Anglików. Zapraszam na
nieco ponad godzinną przygodę, podczas której marazmu i nudy nikt nie
powinien uświadczyć, zapewniam!
Jeszcze jedna uwaga, nowa płyta przyniosła dużą zmianę – za mikrofonem
nie ma już Andrew McDermott’a, który w zeszłym roku odszedł z tego
świata. Jego obowiązki przejął nowy/stary wokalista Damian Wilson (znany
również z udziału w grupach Headspace, Star One). W początkach
działalności Threshold pełnił on funkcję wokalisty i teraz po latach,
ponownie zasilił szeregi zespołu, a teraz do rzeczy…
Całość otwiera przyjemnie bujający, skoczny „Ashes” – kawałek, który od
początku do końca ma w sobie to coś. Nie zalewa nas łamańcami i
kaskadami orgazmowych popisów solowych. Zespół – tu i nie tylko – stawia
na wysublimowane dźwięki, bez zbędnych zawiłości i konszachtów z
matematycznymi łamigłówkami. Piosenkowa atmosfera, lekki klimat i
chwytliwe melodie – ktoś pomyśli, że infantylna komercha. Otóż nie
Drodzy Czytelnicy, o prostactwie nie ma mowy! Kompozycje i ich struktury
są dobrze przemyślane prezentując wysoki poziom techniczny i
kompozytorski.
Monumentalną, gęstszą atmosferę generuje kolejny „Return Of The Thought
Police” – spokojną zwrotkę, której przewodzi wyeksponowany bas uzupełnia
cięższy, melodyjny refren. Pod solo występuje lekka intryga łamania
rytmu, ale idąc (do rytmu) nogi nie złamiemy. Finezyjnie rozpoczyna się
kolejny „Staring At The Sun” z delikatnymi ornamentacjami fortepianowych
brzmień. Ciekawy przestrzenny utwór posiadający świetny, rozmyty refren
– rewelacja.
Balladowo – dreamowo robi się na wstępie „Liberty Complacency
Dependency”, jednak po chwili klimat ulega zmianie – znów robi się
ciężko, choć motyw z początku jeszcze powraca. Kawałek posiada genialne
przyspieszenie – noga sama chodzi. Również „Colophon” posiada dreamowy
klimat, szczególnie w nastrojowych partiach. Najbardziej balladowym
akcentem można uznać zwiewny „That’s Why We Came”. Ciekawie prezentują
się również „The Hours” o niepokojącej i w pewnym sensie filmowej
atmosferze oraz „Don’t Look Down” z dziwnym zjawiskowym refrenem. Na
koniec Threshold prezentuje „Coda” o specyficznym motywie gitarowym i
orientalnym szlifie oraz najdłuższy na płycie „The Rubicon” (bez obaw,
to nie przeróbka Piotra Rubika). Obszernym akcentem dochodzimy do końca
przygody z „March Of Progress” i niestety to już koniec… Ale nie
załamujcie głów – przygodę bez przeszkód możemy powtórzyć i to nie jeden
raz. Za każdym razem album oczarowuje, fascynuje.
Kto lubuje się w progmetalowej stylistyce, tego obowiązkiem jest
degustacja wyśmienitego „March Of Progress”. Threshold udało się
stworzyć bardzo dobry materiał, który zdaje się przebijać ich ostatnie
dokonania. To wprost uczta dla uszu, pokaz finezji, wyczucia, polotu i
progresywnej energii. Album wciąga, uzależnia – kto raz spróbuje, z
pewnością będzie do niego wracał. To nie jest płyta jednego sezonu, a
przyjaciel na lata – to pewne!
9/10
Marcin Magiera
