1. The Half Floor
2. Love & Rocket
3. Candy Store
4. A Hunger Strike
5. Geometrical Figures
6. Personal Ghost
7. In The Wind
8. Mister I Donr’t Know
Rok wydania: 2011
Wydawca: TYR
www.thisyearsgirl.fr
Zero informacji na temat zespołu w języku powszechnie używanym w
międzynarodowej komunikacji. Wiem jedno, This Yearr’s Girl pochodzą z
Francji. Wiele to wyjaśnia. Wiadomo że tworzą go Jan, llIa, Gui, oraz
Victor. Tyle. Album „Personal Ghosts” będący najprawdopodobniej
debiutem fonograficznym, nagrany i wydany własnym sumptem, jest
dystrybuowany przez portale zajmujące się sprzedażą utworów w plikach
gotowych by całość lub pojedyncze piosenki załadować do własnego iPoda.
Jeżeli muzyka przypadnie słuchaczom do gustu, można w dowód uznania
połączyć się z zespołem w cyberprzestrzeni za pomocą Facebookar’a czy
MySpace. Znak czasu. Zacząłem nawet powoli snuć teorię spisku, zadając
pytanie, czy przypadkiem muzykę nie stworzyły zerojedynkowe
postacie… ? Żart. Elektroniczna dystrybucja została przetestowana i
nagłośniona przez gigantów niezależnego grania zespół Radiohead, którzy w
ten sposób w jednym dniu 2007 roku sprzedali 1,2 miliona egzemplarzy
„In Ranbows” .
Muzycznie trochę zbliżają się do wyżej wymienionych, zasłużonych
Brytyjczyków, ale biorąc pod uwagę nagrania z początku ich kariery.
Jednak być może ta teoria jest trochę naciągana, i jeżeli już
posługiwać się takimi porównaniami, to trafniejsze jest wskazanie na
mieszankę, The Cure, The Strokes i Franz Ferdinand. Czyli melodyjny
Indie Rock. Właśnie w tej melodyjności upatrywać należy szansy na to,
że w iPodach w których zagości, długo nie zostanie zastąpiona przez
kolejne pliki w formatach odtwarzanych przez to urządzenia. Trochę
drażni wokalista, którego pomysłem na śpiew jest miałcząca wersja
Roberta Smitha.
Piosenki w większości kipią rytmicznym optymizmem, idealnie nadają
się by ze słuchawkami na uszach uprzyjemniać sobie dajmy na to poranny
jogging lub zajęcia fitness itp. Innym zastosowaniem muzyki This
Yearr’s Girl odtwarzanej za pomocą wymienianego w tym tekście
wielokrotnie iPoda może być ten o którym śpiewał przed laty Fish
(Marillion) w utworze „Fugazi” o walkmanie – pradziadku iPoda czyli
jako środek antykoncepcyjny by zapobiec niepożądanej rozmowie” (luźna
parafraza tekstu). Zwłaszcza jeżeli miała to by być nieprzyjemna
rozmowa, wówczas zamiast doznawać niepotrzebnego stresu, nasz mózg
dzięki „Personal Ghosts” zajmie się wytwarzaniem endorfin i uśmiech z
twarzy nie zniknie.
6/10
Witold Żogała
