1. Nie idź do opery
2. Wojna słów
3. List emigranta
4. Bądź sobą
5. Ciężki rok
6. Jak zacząć
7. Po co tu przychodzisz
8. Za cichy świat
9. Krzywda
10. Mój powrót
Bonus tracks:
11. Hamuj, hamuj
12. Baczność
13. Riki Tiki
14. Pożegnanie pychy
Wydawca: GAD
Rok wydania: 2017
Trochę pechowo potoczyła się kariera zespołu Stalowy Bagaż. 5 grudnia 1981 roku ukończyli rejestrowanie nagrań na swój debiutancki longplay. Rozmowy z Polskimi Nagraniami, które miało się stać ich wydawcą były mocno zaawansowane. A tu bach! Wprowadzenie stanu wojennego zniweczyło wydawnicze plany. Do tej pory wszystko układało się całkiem nieźle. Zdobyli odpowiedni rozgłos jako grupa towarzysząca Izabeli Trojanowskiej. Wspólnie nagrali hitowy singiel, tzw. „czwórkę” z wielkim przebojem „Podaj cegłę”. Poza tym, była to grupa składająca się bardzo doświadczonych i ogranych muzyków. Kazimierz Cywnar i Aleksander Mrożek brali udział w tworzeniu niezwykłej płyty „Helicopters” Porter Bandu, ponadto ten ostatni grał w składzie Nurtu. Wokalista Lesław Kot zaliczył staż w grupie Romuald i Roman i w Pakcie. Podobnie jak gitarzysta Jacek Krzaklewski, którego dodatkowo można znaleźć w spisie członków zespołu Test.
Przygotowując materiał na swoją pierwszą płytę postanowili, że będą grać rasowego hard rocka. Pomimo, iż wcześniej trochę flirtowali z punkiem, to jednak sukces debiutu pierwszej płyty Perfect wydanej na początku 1981 zrobił swoje. Dodatkowo, w tym samym roku również hard rockowy Bank otrzymał za swój debiut złotą płytę. Był to dobry czas dla takiej muzy. A Stalowy Bagaż potrafili znaleźć w ramach tego gatunku muzyki swój własny, niepowtarzalny styl. W ich graniu jest więcej kontestacji niż w innych hard rockowych wydawnictwach z tego rocznika. Zdecydowanie w tych nagraniach rozwijają skrzydła jako instrumentaliści. Ich spore umiejętności słychać w gitarowych solówkach i niebanalnej współpracy sekcji rytmicznej. Galopada zaczyna się już od pierwszego numeru, od „Nie idź do opery”. Piosenki z punkowo zbuntowanym tekstem, może trochę trywialnym, ale z pewnością odkrywającym duże zdolności autora Jacka Zwolniaka. Kolejny z nich czyli „Wojna słów” jest na to dobitnym dowodem. Komentując aktualną rzeczywistość, jest także w pewnym sensie odpowiedzią dlaczego, płyta „Dobry rok” nie mogła się ukazać w swoim czasie. Podobnych tekstów jest tutaj jeszcze kilka. I choć przemieszane są z takimi o banalnej tematyce , to jednak owe „zaangażowane” łatwo wyłapać. Jest też część bonusowa na tym wydawnictwie, gdzie w kilku utworach jako rockowy tekściarz udzielił się… Jan Kaczmarek znany z kabaretu Elita.
Ciężar gatunkowy albumu „Ciężki rok” dziś nie jest taki sam, jaki z pewnością byłby gdyby doszło do planowanej premiery. Niemniej wydanie tej płyty po 36-ciu latach od zarejestrowania materiału jest sporym wydarzeniem dla kolekcjonerów. Tutaj trzeba oddać honor wytwórni GAD, która od lat przeszukuje archiwa polskiego rocka by co jakiś czas zaskakiwać rynek wydawniczy różnymi atrakcjami. Brawo.
8/10
Witold Żogała
