1. Hang Me Out To Dry
2. Pictures Of Home
3. No Lotion For That
4. Strange Kind Of Woman
5. Razzle Dazzle
6. A Day Late ‚N’ A Dollar Short
7. Lazy
8. Rapture Of The Deep
9. When A Blind Man Cries
10. You’re Gonna Ruin Me Baby (with Grace Gillan)
11. Ain’t No More Cane On The Brazos
12. Difficult To Cure (Beethoven’s Ninth)
13. Anya
14. Perfect Strangers
15. Hell To Pay
16. Demon’s Eye
17. Smoke On The Water
18. Hush
19. Black Night
Rok wydania: 2019
Wydawca: earMUSIC
Miło kiedy artysta wydaje koncertową płytę nagraną w naszym kraju. Tym
bardziej miło, jeśli mamy do czynienia z artystą formatu Iana Gillana –
jednego z najwybitniejszych wokalistów w historii rocka. A jeśli jeszcze
na scenie towarzyszą mu Don Airey, orkiestra symfoniczna i żeński
chórek…
Zanim zacznę chwalić (bo jest za co!), mała łyżka dziegciu – szkoda, że
Ian Gillan nie sięgnął odważniej do swojej „pozapurpurowej”
dyskografii, czy to stricte solowej, czy też sygnowanej przez zespół
Gillan. Zwłaszcza, że całość z przytupem otwiera „Hang Me Out To Dry”
(poprzedzone orkiestrowym wstępem), pochodzące z jednej z najlepszych
solowych płyt Gillana „Toolbox”.
Później w kolejce czeka już „purpurowa” klasyka – wyborny „Pictures of
Home”. Chwała Gillanowi i Airey’owi, że nie sięgnęli wyłącznie po
oczywiste rzeczy z repertuaru Deep Purple. Jest na przykład „Anya” – z
albumu „The Battle Rages On”, który był ostatnim studyjnym powrotem
najsłynniejszego składu grupy, chociaż nagrywanym w napiętej atmosferze i
okolicznościach raczej dziwnych… Mniejsza z tym: „Anya” zabrzmiała
wtedy w Warszawie rewelacyjnie!
Zaskoczeniem może być również brak … polskiego hymnu we wstępie
„Perfect Strangers”. W ogóle tradycyjne solowe popisy Airey’a – znane z
koncertów Deep Purple – tym razem słychać przed „Lazy”. A wspomniane
„Perfect Strangers” to prawdziwa perła wieczoru. Zabrzmiało kapitalnie,
świetną robotę zrobiła orkiestra, wzbogacając jeszcze swoimi partiami
potęgę tego klasyka nad klasykami…
Ian Gillan był w Warszawie w bardzo dobrej formie wokalnej, co słychać
dobitnie w folkowej pieśni „Ain’t No More Cane On The Brazos”. Starszy
człowiek (wtedy już po siedemdziesiątce) i może… Chociaż akurat z jego
partiami wokalnymi różnie już bywa ostatnimi czasy.
„Contractual Obligation” – dokumentujący trasę wokalisty po Europie
Środkowej i Wschodniej – ukazał się w trzech formatach i każdy z nich
zawiera zapis innego koncertu. Warszawski trafił na podwójny CD.
Zdecydowanie warto go poznać!
9/10
Robert Dłucik
