CD1
1. Woman From Tokyo
2. Ted The Mechanic
3. Mary Long
4. Lazy
5. No One Came
6. The Aviator
7. The Well-Dressed Guitar
8. Up The Wall
9. Black Night
10. Fools
CD2
11. Jon Lord’s Key Solo
12. Perfect Strangers
13. Steve Morse’s Riff Parade
14. Smoke On The Water
15. Speed King
16. Hush
Rok wydania: 2021
Wydawca: EDEL
https://deeppurple.com/
Kolejna pozycja z bogatego koncertowego archiwum Deep Purple. Tym razem jesteśmy w londyńskiej sali Hammersmith Apollo. To jeden z ostatnich koncertów legendy rocka z Jonem Lordem w składzie. Wkrótce zastąpi go – początkowo tymczasowo, później na stałe – inny czarodziej klawiatury Don Airey.
Ale czy schyłkowy okres działalności składu z Lordem to wystarczająco dobry powód, by wypuszczać oficjalny album live? Nie, jeśli mamy do czynienia z niedyspozycją wokalisty. Ian Gillan ewidentnie cierpi na scenie, zmaga się z chorobą, chrypa słyszalna jest zarówno w zapowiedziach poszczególnych utworów, jak i – co gorsza – w śpiewanych partiach. Sytuację muszą więc ratować instrumentaliści i tu na szczęście dyspozycja jest bez zarzutu.
Repertuarowo? Jest „The Aviator” z ” Purpendicular „. Mamy też coś przedpremierowego: „Up The Wall”, czyli wczesna wersja późniejszego „I’ve Got Your Number” z albumu „Bananas”. Steve Morse ma swoje „pięć minut” nie tylko przed „Smoke On The Water” (tradycyjna zabawa ze słynnymi riffami), ale również w instrumentalnym „The Well – Dressed Guitar”. Poza tym: chętnie wówczas grane fragmenty „Fireball” („Fools” zawsze cieszy ucho) i „Who Do We Think We Are” (czyli mniej oczywistych płyt z dyskografii DP) plus koncertowe pewniaki (z żelaznego zestawu zabrakło tylko „Highway Star”).
Album – podobnie jak pozostałe w serii – został wydany w limitowanym, numerowanym nakładzie. Londyński koncert to jednak – ze względu na wspomniane wyżej problemy głosowe Iana Gillana – pozycja wyłącznie dla zagorzałych fanów Deep Purple…
5/10
Robert Dłucik
