1. Last Temptation
2. Alright Alright
3. Different Devil
4. Up Next
5. Lighten Up
6. Come Closer
7. Three And a Half Letters
8. Big Foot
9. Dubai Blues
10. Something Going Wrong
11. (Hidden Bonus Track)
Rok wydania: 2011
Wydawca: eOne Music
http://www.chickenfoot.us
Chickenfoot to grupa samych scenicznych wyjadaczy, takich którzy w
zasadzie osiągnęli wszystko co w tym biznesie było do zgarnięcia. Sammy
Hagar i Michael Anthony w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych
wraz z grupą Van Halen okupowali szczyty list przebojów. Chad Smith do
dziś wraz z kolegami pod szyldem Red Hot Chili Peppers tworzy historię
współczesnych Rolling Stones. Joe Satriani przez lata, od momentu
wydania swojej pierwszej płyty („Not Of This Earth”) w roku 1986, wraz z
każdą kolejną udowadniał że jest jednym z najlepszych gitarzystów
świata. I nagle ta konstelacja gwiazd pewnego dnia ułożyła się w jednej
linii. Panowie zagrali razem na scenie po raz pierwszy w lutym 2008r w
Las Vegas wykonując trzy piosenki w tym takie evergreeny jak „Rock and
Roll” Led Zeppelin czy „Dear Mr. Fanrasy” Traffic i to co wydawało się
być przelotnym muzycznym romansem, okazało się być trwałym związkiem….
„na boku”. Niezwykła zabawa i radość grania razem podczas licznych jam
session w meksykańskim klubie Sammyego Hagara „Cabo Wabo” scementowała
ich na dobre. Potrafili tę nieudawaną przyjemność i spontaniczność
wspólnej przygody przenieść do studia , a publiczność doceniła ich
autentyczność i debiut Chickenfoot wydany w 2009 roku pokrył się w
Stanach złotem. Gdyby ktoś obstawiał w zakładach bukmacherskich to, czy
zespół wyda kolejną płytę pewnie wygrałby, ale niewielkie pieniądze. Z
dobrego towarzystwa, któremu kibicuje spora rzesza fanów tak łatwo się
nie rezygnuje. Cztery lata zajęło im skompletowanie nagrań na kolejny,
drugi album i nazwali go przewrotnie Cihckenfoot III, dając tym samym
do zrozumienia, że dobry ubaw trwa nadal. Na nowej płycie utrzymują
stylistyczne continuum, chociaż brzmią nieco mocniej i ostrzej. Nadal
kompozycje zagrane są w większości w stylu oldschoolowego hard rocka.
Weźmy na ten przykład otwierający cały zestaw utwór „Last Temptation”
wiele w nim z ducha Deep Purle, albo kolejny „Alright Alright” mógłby
być zagrany przez zespół Free po reaktywacji, skojarzenie nie dotyczy
oczywiście podobieństwa do tytułu ich największego przeboju („Alright
Now”), ale charakterystycznych gitarowych riffów, nawet w refrenie
Hagar wokalnie zbliża się do śpiewu Paula Rodgersa. W piosenkach „Up
Next” i Lighten UP” supergrupa nawiązuje do tego co panowie Hagar i
Anthony grali pod koniec lat osiemdziesiątych w Van Halen. Mocne
heavy metalowe kawałki, w których Joe Satriani przypomina o tym że nie
na darmo nazywany jest wirtuozem gitary. Satriani jest też głównym
autorem materiału, tylko jedna kompozycja powstała w wyniku wspólnego
kombinowania, wspomniany „Alright, Alright”, pozostałe zaś wyszły spod
ręki gitarzysty. I jako ten który miał największy wpływ na muzyczną
treść utworów wcale ich swoim instrumentem nie zdominował. Wszystko jest
dokładnie wyważone wg starej dobrej procedury. A to w jaki sposób w
balladzie „Come Closer” zbudował gitarowe tło skłania do wielkich braw
na stojąco. Murowany hit, zresztą mocno przebojowy potencjał posiada
także druga ballada na płycie „Diffrent Devil”. Jednym z najciekawszych
numerów w zestawie jest „ Three And A Half Letters, gdzie w głównej
roli tym razem występuje sekcja rytmiczna. Wstęp i kolejne zwrotki
opanowane są przez mocny perkusyjny rytm Chada Smitha i pulsujący bas
Michaela Anthonego, co wraz z recytowanym przez Hagara tekstem daje
niebanalny efekt.
Bardzo lubię takie sentymentalne wycieczki, zwłaszcza gdy muzyczna
przeszłość poddana jest nowoczesnej obróbce. Pewnie pojawią się głosy:
ale to już było, że to nihil novi , a ja mówię: chrzanić to! „Jest
Chickenfoot, jest zabawa!”
8/10
Witold Żogała
