1. Sacred Worlds
2. Tanelorn (Into The Void)
3. Road Of No Release
4. Ride Into Obsession
5. Curse My Name
6. Valkyries
7. Control The Divine
8. War Of The Thrones
9. A Voice In The Dark
10. Wheel Of Time
Rok wydania: 2010
Wydawca: Nuclear Blast
Zrobili to!! Zrobili!! W końcu!! Nareszcie!! Pisząc te słowa nie mam
jednak na myśli tego, że Blind Guardian po czterech latach przerwy
nagrali swój kolejny album. Bardziej chodzi mi o to, że nagrali płytę,
która mi się podoba! Dwa poprzednie wydawnictwa niemieckich metalowych
bardów najzwyklej w świecie były dla mnie rozczarowaniem. „A Night At
the Opera” (taki tytuł powinien do czegoś zobowiązywać) do dziś w żaden
sposób nie jest w stanie mnie do siebie przekonać, kolejny „A Twist In
the Myth” był lepszy, ale wciąż czegoś brakowało…
…tymczasem, w 2010 roku Blind Guardian nagrywają krążek, który wydaje
się być najlepszym od czasu „Imaginations From the Other Side”. Już
dźwięki pierwszego „Sacred Worlds” wywołały u mnie uśmiech na twarzy.
Jest potężnie, jest epicko, jest rozmach, patos i energia. Wszystkie
najlepsze cechy Blind Guardian znów zalśniły należnym im blaskiem.
Charakterystyczne chórki dawno nie były tak dobre, a to w dużej mierze
dlatego, że zespół w końcu ułożył ciekawe melodie. Swoją cegiełkę
dołożyła Praska Orkiestra Symfoniczna (która powoli staje się etatowym
elementem na płytach grup metalowych) a jej partie w ostatnim „Wheel Of
Time” rzucają na kolana (polecam posłuchać tego utwóru w wersji
instrumentalnej, umieszczonego na bonusowym srebrnym krążku). Jest
podniośle, melodyjnie a nad wszystkim unosi się baśniowy klimat
starszych wydawnictw zespołu. Oczywiście nie brakuje typowych
power-metalowych galopad („Ride Into Obsession” czy „A Voice In The
Dark”), ale dla równowagi pojawia się utrzymany w iście średniowiecznej
estetyce „Curse My Name”.
Wiele się tu dzieje, wiele tu smaczków i dźwiękowych ozdobników
(piszczałki, bliskowschodnie motywy) a Blind Guardian udowodnili, że
jednak daleko im do muzycznej emerytury. Ciekawa rzecz. Zarówno Blind
Guadian jaki recenzowane przeze mnie jakiś czas temu Rhapsody of Fire
nagrali w 2010 roku swoje najlepsze od wielu lat płyty. Obydwa zespoły,
poruszające się w nieco zbliżonej estetyce zanotowały mocne powroty i
oby to był sygnał dla innych zespołów które ostatnimi czasy nieco
„dołowały”!
8,5/10
Piotr Michalski
