1. Niepoważna
2. Terapeuta
3. Bojkot
4. Na Pomoc
5. Lepiej Cieplej
6. Chłopak
7. Wake Up
8. Alleluja
9. Cudnie
10. Jeżeli kochać to nie indywidualnie
11. Żeńskie rymy nocy lipcowej
Rok wydania: 2013
Wydawca Mystic Production
Z uwagi na to, że pewnie nazwa BiFF nie bardzo kojarzy się Wam z
kimkolwiek i czymkolwiek najpierw przybliżę parę słów o zespole. Jeżeli
pamiętacie jeszcze grupę Pogodno zwłaszcza z okresu gdy powstała ich
druga płyta „Pogodno gra Fochmann’a – Hajle Silesia” (z ich największym
chyba hiciorem „Orkiestra”.) to skojarzą się Wam na pewno praktycznie
prawie wszystkie nazwiska osób grających w BiFF ponieważ jego
założycielami są Ania Brachaczek (wokal). oraz Lesław Golis znany
bardziej jako Hrabia Fochmann (gitara i wokal). . Oboje ze składu
Pogodno. Reszta zespołu (z wyjątkiem klawiszowca) Piotra „Bojkota”
Drążkiewicza to także Pogodno z tamtych czasów a więc perkusista
Jarosław Kozłowski i basista Michał Pfeiff .
„Attenzione Bambino” to drugie już wydawnictwo tego zespołu. Od wydania
poprzedniego „Ano” minęło już blisko 4 lata. Tamten krążek przyniósł
zespołowi nagrodę Fryderyka w kategorii „Nowa Twarz Fonografii”. Ten
krążek tylko potwierdza zasadność jej przyznania. Słuchając „Attenzione
Bambino” słychać, że ten czas nie został zmarnowany i że był to bardzo
pracowity okres dla muzyków.
Tak naprawdę to twórczość grupy BiFF daleka jest od tego czego słucham
najchętniej i najczęściej. Co nie oznacza, że gdy trafi mi się taka
płyta będę kręcił nosem i wyszukiwał „dziury w całym”. W przypadku
„Attenzione Bambino” miałbym i tak problem, żeby doczepić się
czegokolwiek. Mimo całej swej nietypowości, to co robią jest bardzo
odważne i nietuzinkowe. Nie jest to na pewno muzyka, która zawojuje
listy przebojów ale myślę, że akurat na tym im nie zależy. Doskonalę
bawią się zarówno muzyką jak i tekstami (i to w różnych językach jak np.
w kawałku „Terapeuta”) i to zaraża. Infekcja sięga tak daleko, że już
po pierwszym przesłuchaniu pozostawia efekty uboczne w postaci nucenia
pod nosem ich kawałków. Doskonały koktajl funky, big bitu, popu, bluesa,
lekko unoszący się powiew jazzu a wszystko to serwowane na
rock’n’rollowym talerzu. Doskonałe wokale Ani i Hrabiego (wspomagane
często głosami pozostałych muzyków grupy), świetna sekcja rytmiczna,
pięknie „malująca” nastroje gitara Hrabiego i uzupełnienie tego w
klawisze i dęciaki dało rewelacyjny efekt końcowy. Osobna sprawa to
kapitalna grafika i samo brzmienie płyty za które odpowiedzialny był
Przemysław „Perła” Wejmann (Acid Drinkers, Corruption, Chainsaw, Muchy).
Tak naprawdę ciężko mi wybrać konkretnego faworyta na tej płycie. Są
kawałki skoczne i przebojowe jak „Niepoważna” , „Bojkot”, „Terapeuta”,
są żywcem jakby wyrwane z twórczości The Beatles „Bojkot” i „Wake Up”,
są fajne balladki „Lepiej cieplej” i „Alleluja”, ale jest też podany z
pazurem rockowym „Chłopak”. Do koloru do wyboru.
8/10
Irek Dudziński
