1. Big
2. Sha Sha Sha
3. Too Real
4. Television Screens
5. Hurricane Laughter
6. Roys Tune
7. The Lotts
8. Chequeless Reckless
9. Liberty Belle
10. Boys In the Better Land
11. Dublin City Sky
Rok wydania: 2019
Wydawca: Partisan Records
http://fontainesband.com/
Bardzo wymowne zdjęcie znalazło się na okładce debiutanckiej płyty
zespołu Fontaines D.C. Widoczna jest na nim arena cyrkowa, a w jej
centrum treser koni z biczem pochyla się nad upadłym podopiecznym i
jednocześnie broni się przed drugim zwierzęciem, które ruszyło na pomoc
będącemu w kłopocie przyjacielowi. Dookoła publiczność ze spokojem
przygląda się tragicznej scenie. Zapłaciła za bilety wstępu i dostaje
spodziewaną dawkę emocji. Jakże omawiany kadr jest bliski postrzeganiu
rzeczywistości przez tak zwanych „zwykłych obywateli”. Z resztą płyta
otrzymała tytuł „Dogrel” , co w irlandzkim potocznym języku oznacza
poezję klasy robotniczej. Oczywiście muzyka, która najlepiej nadaje
się by wyrazić gniew robotników jest punk, bo jeżeli już dochodzi do
buntu to rozpoczyna się rewolucja. Tak było i jest nadal.
Fontanes D.C. jest zespołem irlandzkim i już od pierwszego wersu
piosenki otwierającej zawartość „Dogrel” podkreślają swoja tożsamość
śpiewając w „Big” : „Dublin in the rain is mine/A pregnant city with a
catholic mind” . Oto miłość i przekleństwo w jednym . Troska, która nie
pozwala by stać obojętnie w milczeniu. Wypowiadają się w konkretnym
imieniu i nie starają się walczyć o wolność „naszą i waszą”.
Muzycznie zbierają pokłosie zespołów takich jak The Clash czy Ramones,
które pod koniec lat siedemdziesiątych definiowały punk rock,
jednocześnie dodając od siebie to i owo. Energia bez szaleństw z nutką
psychodelii, taką właśnie recepturę stworzyli by odpowiednio ubrać
słowa w dźwięki. Wszystko jest spójne i nie wychodzi poza wytyczone
ramy, co wraz z gdzieniegdzie wmieszaną melodią usposabia płytę w
cechy dobrego wydawnictwa. Całkowicie towarzyszy mu ciekawość i brak
nudy. Najlepszymi momentami na płycie, będącymi kwintesencją muzyki
Fontaines D.C. są piosenki „Too Real” i Hurricane Laughter” . Stanowią
wyśmienite połączenie tej samej muzycznej koncepcji wyrażanej w różny
sposób przez kolejne pokolenia od weteranów The Stooges do
najmłodszych Idles.
Zaczynają „Dogrel” od deklaracji swojej przynależności do Irlandii i
podobnie kończą , ponieważ piosenka Dublin City Sky jest bardzo znajomą
mieszanką tamtejszego folku z muzyką punk, niegdyś tak bardzo
eksploatowaną przez grupę The Pogues.
Idles, Shame, Crows i Fontaines D.C. oto nowe pokolenie punk rockowych
muzyków, dających ponownie nadzieję, że do rock’n’rolla powróci bunt
zastępując powszechny miałki pop. Debiutancka płyta tych ostatnich
zasługuje na wysokie noty i miano wydarzenia 2019 roku.
9/10
Witold Żogała
