Kategoria: Recenzje – L

Tu nie ma miękkiej gry! Muzyka serwowana przez LUNACY, choć ma w sobie całe pokłady prog metalu, nie trafi do serc fanów Dream Theater czy Fates Warning…

Wśród zalewu wiosennych premier z przepastnego katalogu wytwórni Lynx Music przytrafiła się także płyta krakowskiego projektu Luminare. Jest to pełnowymiarowy debiut fonograficzny, poprzedzony wydanym dwa lata wcześniej mini-albumem „Fullness”.

Nikt tu wprawdzie Ameryki (ani Antarktydy) nie odkrywa, ale dla fanów klasycznego metalu bliższy kontakt z tą płytą na pewno stanowić może atrakcyjne uprzyjemnienie mroźnych, zimowych wieczorów.

Idąc niezbadanym przeze mnie szlakiem zawsze staram się iść do kolejnego zakrętu by sprawdzić co też tam dobrego mogę się za nim spodziewać.

„Jericho” to solidny album, bez wielkich uniesień, ale na pewno wart uwagi. To rasowe hard rockowe granie i choć nie sądzę aby zatrząsnął sceną to warto po niego sięgnąć.

Do muzyki zespól podchodzi z wyjątkową dbałości a o melodie. To niczym wysoko gazowana woda mineralna nabuzowany fajnymi melodiami, na pograniczu popu i rocka, z wyraźnymi wpływami brytyjskiego brit popu.

Po dwóch latach od wydania ostatniego albumu (No Absolution), być może odrobinę przepoczwarzone Lost Society powróciło z impetem, serwując słuchaczom dawkę naprawdę dobrej muzyki.

To już ósmy krążek, czołowych przedstawicieli niemieckiej, post rockowej sceny muzycznej. Najnowsza płyta jest kolejną w ich dyskografii, która udowadnia, że szuflada z napisem post rock, w przypadku tej znakomitej formacji, jest zdecydowanie za ciasna.

Po ubiegłorocznej premierze albumu „Burn” nagranego przez Lisę Gerrard z klawiszowcem grupy Dead Can Dance Julesem Maxwellem i Jamesem Chapmanem (MAPS), australijska wokalistka powraca właśnie z nową płytą „Exaudia”. Tym razem Lisa Gerrard zawiązała nić współpracy z uznanym kompozytorem i producentem Marcello Di Francisci.

Zespół penetruje muzyczne rejony gdzieś na pograniczu rocka i hard rocka. Wokal Łukasza Łyczkowskiego świetnie się w tą konwencję wpisuje. Jego walorem jest to, że potrafi śpiewać czysto, w bardziej popowej stylistyce, jak i mocniej, z typowym rockowym brudem.

Antonówka Melisa Hydra Krew z krwi Ofiara z woli boli Fetor mentora Przygotuj się na najlepsze Rauchen Podkurte kto pyta Bezkres Ja Rok wydania: 2022…

Trzy lata po udanym „Blues, Brawls & Bevereges”, będącym debiutem nowego składu, warszawski Leash Eye przypomina o sobie albumem „Busy Nights Hazy Days”.

Twórczość Jana Kantego Pawluśkiewicza doczekała się wielu współczesnych interpretacji, zwykle jednak artyści brali na warsztat utwory nagrane z Markiem Grechutą. Śląski gitarzysta i wokalista Maciej Lipina postanowił pójść pod prąd i przygotować remake jedynego albumu, jaki Anawa zrealizowała z Andrzejem Zauchą za mikrofonem.

LSD to kolejne muzyczne odkrycie, wykopane przez „archeologów” z GAD Records, z głębokich muzycznych archiwów, a dokładnie z oryginalnych, archiwalnych taśm Polskiego Radia w Szczecinie, z lat 1982-1983. I tak naprawdę jest to debiut płytowy, bo materiał ten przez tyle lat nigdzie się nie ukazał.