Kategoria: Recenzje – H

HORTA to formacja tworzona przez trójkę muzyków. Jacek Horta, Łukasz Kufa oraz Tomasz Jagiełowicz na „Moonlight Express” zaprezentowali muzykę, która jest wprost porywająca!

„March of Time” to świetne wydawnictwo dla kogoś, kto rozpoczyna przygodę z tym zespołem, to HELLOWEEN w pigułce – w zasadzie to co najlepsze…

W swojej instrumentalnej muzycznej wizji, HAASTA łączy klimaty prog rockowe, skierowane jednak bardziej w stronę muzyki fusion. Nie jest to jednak fusion do krzty ujazzowione, mimo wszystko więcej tu jednak klimatycznej, ale rockowej aury

Jeśli na czarno-białej okładce widzimy płonący kościół to chyba nikomu nie muszę już tłumaczyć z jakim gatunkiem muzyki mamy do czynienia.

Spoglądając na dumnie prężącego tors faceta z okładki trudno uwierzyć, że Albert Hammond kończy w tym roku równe osiemdziesiąt lat! Jego nowy album jest jednak wystarczającym potwierdzeniem, że to jeszcze nie czas na emeryturę.

Muzyka zespołu przywołuje ducha lat 70-ych ze wskazaniem na Black Sabbath, tyle że z brzmieniem godnym XXI wieku.  Jest soczyście, ciężko i bardzo melodyjnie. Wszystkie utwory to hiciory, które zapisują się w głowie.

„Memory Implanted”, jest albumem instrumentalnym. Mimo że nie mamy tutaj strony lirycznej, nie ma jednak wątpliwości, że jest to dzieło koncepcyjne.

„Disintegration” to kawał muzy, to nieco ponad 30 minut furii (nie mylić z zespołem o tej nazwie) i agresji.

„Extra Force” to ciekawostka dla fanów zespołu, ale i wszystkich, którzy lubują się w natapirowanych włosach i hard rockowych klimatach lat 80-ych.

Warto mieć w swoich zbiorach oba wydawnictwa. LemInoScencja nie jest bowiem, muzyczną kalką wersji studyjnej. Muzyka w wersji live znacznie się różni od tej, którą możemy usłyszeć z płyty nagranej w studio.

W opisie swojego trzeciego już albumu, zespół zadaje słuchaczowi pytanie: „… spróbowaliśmy muzycznie dotrzeć do poetyckich źródeł fenomenalnej wyobraźni autora Solaris. Czy się to udało ?” Ja nie mam wątpliwości. Do fenomenalnej wyobraźni literackiej autora, dołożyli swoją własną, muzyczną wyobraźnię.

Czas przekonać się, czy bardzo dobry debiut zespołu był jedynie chwilowym błyskiem na scenie metalowej, który niewątpliwie przetarł szlaki innym zespołom z kraju Genghis Khana, czy być może Mongołowie znaleźli już swoje docelowe miejsce na muzycznej mapie.

Debiutancki album „Hipnozaurów” urzeka radością grania. Ich muzyka napawa optymizmem, jest ogromnym zastrzykiem energii. Mam wrażenie, że sukces jest w zasięgu ręki, w każdym razie są gotowi go przyjąć.

Polska muzyka bez wątpienia byłaby uboższa, gdyby nie osoba Macieja Werka i jego muzycznego talentu. Płyta „Unikat” Renaty Przemyk nie miałaby na przykład tak ciekawych klawiszowych nut, a niektórzy artyści – przygody z remiksami swoich utworów (to Maciej Werk był bowiem w naszym kraju prekursorem twórczego remiksowania).