Kategoria: Recenzje – B

01 The Shadow Elite02 Sowing Salt03 The Shit Ov God04 Lvciferaeon05 To Drown The SvnIn Wine06 Nomen Barbarvm07 O Venvs, Come!08 Avgvr (The Dread Vvlyvre)…

Najnowsza, trzecia już w ich dorobku płyt BLACK LAIGHT „Future Belongs To” wabi już samą okładkowa grafiką. I już na wstępie muszę zdradzić, że muzyczna zawartość tego wydawnictwa, jest równie udana co jego szata graficzna.

Od wielu już lat gdy przemierzam rock-metalowe szlaki staram się trzymać ważnej dla mnie maksymy. Otóż szukam płyt, inne od innych.

Muszę zacząć od pogratulowania zespołowi odwagi! Co mam na myśli? Wydawanie w dzisiejszych czasach albumu, który trwa ponad 70 minut jest właśnie aktem odwagi… i ja to szanuję.

Świadectwem i zarazem jedyną pamiątką wczesnej twórczości Batalion D’Amour jest materiał zatytułowany „Synowie buntu”. Ukazał się wyłącznie w postaci kasety magnetofonowej. Na kompaktową reedycję tych nagrań trzeba było poczekać niemal trzydzieści lat.

O tej płycie napisano już niemal wszystko. „Affliction XXIX II MCMXCVI” BLINDEAD, które ukazało się w roku 2010 przez lata dorobiło się statusu albumu kultowego,

To mój pierwszy kontakt z grupą BANG BANG. Z tego co się dowiedziałem, jest to album ukazujący się po pięciu latach milczenia

Mirek Gil – współtworzył kultowe albumy Collage a od wielu już lat z powodzeniem przewodzi formacji BELIEVE. „The Wyrding Way” to ósme wydawnictwo zespołu, krążek który ukazuje się siedem lat po udanym „Seven Widows”

Znany z grupy RPWL gitarzysta Kalle Wallner powraca z kolejną odsłoną swojego projektu ubocznego.

BADdo – nowa nazwa, płytowy debiut, ale jednak nie tak do końca nowy. Rozwiązanie tajemnicy tkwi w tytule płyty – KRUK. Ten nowopowstały projekt składa się bowiem z muzyków, którzy wcześniej byli częścią znanej i cenionej, śląskiej formacji KRUK

To kawał znakomitej klimatycznej muzyki, mrocznej, ciężkiej ale i w tej swojej odpychającej formie pięknej. Jestem pod dużym wrażeniem i czekam na więcej…

Mieszkający w Kopenhadze Lars Bech Pilgaard specjalizuje się w nowatorskim podejściu do grania folku. Bez wątpienia jest artystą na wskroś awangardowym. Nie miałem dotąd styczności z jego wcześniejszymi produkcjami i raczej stan ten nie ulegnie zmianie.

Po wgłębieniu się w libretto i creditsy, okazuje się że zespół para się tutaj nie do końca rozrywką, ale w sferze tekstowej mierzy z problemami osobistymi. Robią to jednakże w bardzo nieprzytłaczający i energiczny sposób.

Tony Martin po latach dyskredytacji odzyskuje należne mu miejsce w historii rocka. Black Sabbath absolutnie wart jest poznania w każdej swojej odsłonie.