Kategoria: Recenzje – A

Nowa propozycja od Animations powinna spodobać się sympatykom ich wcześniejszej twórczości zakładając, że podobnie jak zespół nie stoją w miejscu.

Jeżeli ktoś lubi dobrze zrealizowane proste rockowe piosenki bez wydumanych odwołań do tradycji progresywnych, to jest to płyta w sam raz dla niego.

zespół wybornie łączy ze sobą mocne metalowe, wręcz djentowe brzmienie i progresywny klimat i wrażliwość.

Album „Earn Heaven”, posiada swój podtytuł: „A music story about falling in and out of”. Mogę jednak zapewnić, że jeżeli się w tą muzykę wejdzie, to raczej nie chce się już wychodzić. I bez wątpienia „… w podróży tej czuć magię słów wyrażoną dźwiękiem nut zamiast liter…”

Może jestem wobec Avantasii wymagający – ale to szorstka miłość.

Ręka w górę kto jest w wieku 40+ i nie kojarzy ALPHAVILLE? Dziękuję nie widzę. W latach 80-ych, ale i wczesnych 90-ych bez muzyki tego zespołu nie mogła się odbyć żadna szkolna dyskoteka

ATAN już w pierwszych sekundach buńczucznie zapowiada, że zabierze nas w rejony w których do tej pory nie byliśmy… i tym samym albo trochę nie docenia słuchacza, albo też ma wysokie przeświadczenie własnej wartości i jakości.

Okazuje się że nie jest to deklaracja bezpodstawna.

Czy w Polsce da się grać heavy metal? No pewnie! W zalewie black czy death metalowych nowości co jakiś czas wpada rodzynek w postaci kapeli, która łoi heavy metal nie oglądając się na boki.

Były i są zespoły rockowe, które w swojej twórczości stawiały (stawiają) na prostotę. Ramones, Motorhead, AC/DC… Angielskiego alt-J do tego grona wykonawców z pewnością nie można zaliczyć.

ASGAARD nagrali album, który zawładnął mną całkowicie. Każda sekunda jego trwania jest duchową ucztą, którą chce się nieskończenie kontynuować.

ANNIHILATOR z Blockiem za mikrofonem sprawdza się znakomicie. Tej płyty słucha się świetnie. Materiał sporo zyskuje, nowy koloryt… nową jakość.

„Emperors and Fools” padło na podatny grunt, wygłodniały kolejnych dźwięków załogi Freddiego Vidalesa i Matta Barlowa, aczkolwiek naznaczony pewnym kryzysem zaufania.

„Those We Don’t Speak Of” idealnie sprawdzi się w jesienno zimowe długie wieczory, a jeśli macie kominek, to słuchanie tej muzyki przy trzaskającym w nim ogniu będzie na pewno nie lada przyjemnością.

Trzeba przyznać, że soczyste solówki, których na całej płycie nie brakuje, są jak rakietowe paliwo, wynoszące słuchacza w tą muzyczną, kosmiczna przestrzeń.