Kategoria: Recenzje – B

Pisałem już w przypadku recenzji ich poprzedniej płyty, że „Poznaniacy grają kosmicznego post rocka, albo post- rockowego space rocka, nie pozbawionego pewnej dozy ambientu i elektroniki…”. W przypadku ich nowego dzieła, należało by dodać, że nie stronią również od mocniejszych, wręcz metalowych brzmień

Artysta wielowymiarowy: poezja śpiewana, piosenki – felietony przygotowywane z Wojciechem Mannem, Przystanek Woodstock, audycje radiowe… A czego możemy spodziewać się po nowej, dziesiątej już płycie w dyskografii Piotra Bukartyka?

Płyta miesiąca – Październik 2020

Cieszę się, że McAuley jest w tak znakomitej formie. I mam na myśli zarówno predyspozycje głosowe, jak i talent kompozytorski. Prawdopodobnie z tegorocznych hard rockowych wydawnictw – to moje ulubione.

Jako całość nie jest to może najlepsza płyta w dyskografii Joe Bonamassy, ale trzyma wysoki poziom. I smakuje równie dobrze jak angielska herbata. Do słuchania nie tylko „at five o’clock”!

„Kiss My Past Goodbye” – śmiało deklaruje Elin Larsson w refrenie jednego z utworów wybranych do promocji trzeciej studyjnej płyty tego szwedzko – amerykańskiego zespołu.

„Code 2.0” to porządna muzyka i porządna płyta, ale…

„Raskol” bliżej do surowości i nieprzewidywalności „Litourgyi”, to inny materiał niż „Hospodi”, swobodniejszy i bez spiny.

„Still” to idealna muzyczna pastylka na obniżenie ciśnienia.

Jak na debiut jest niezwykle obiecująco. Te kilkadziesiąt minut, które spędziłem z muzyką zespołu na pewno nie było stracone, BLACKLIGHT nagrali bardzo rzetelny i równy album, z którym warto się zapoznać.

O projekcie pochodzącego z Burgundii (Beaune), gitarzysty pisałem podczas recenzji jego debiutanckiego albumu z 2016 roku – „Reset To Zero”. We wrześniu ubiegłego roku przygotował drugi album “Abyss Of The Mind”. Nagrany i zmiksowany został w studiu ARTDAM przez Yannicka Hervé,

Gdybym miał doszukać się rodzimych muzycznych analogii, chętnie postawiłbym Francuzów, obok warszawskiej formacji Archangelica. Wokal może nie jest najmocniejszą stroną By’cea, natomiast gitarowe solówki, są prawdziwą ozdobą tej płyty.

No i co ja mam napisać? Ta recenzja miała być peanem nad niesamowitym głosem wokalistki By Million Wires. Miała być o tym jak ogromny potencjał drzemie w tej formacji i jak z takim wyczuciem dźwięków i TAKĄ wokalistką daleko mogą zajść… niestety w trakcie poszukiwania informacji o grupie okazało się, że…. Anna Ostafil nie jest już członkiem grupy a zespół rozważa granie instrumentalne (nie dziwię się bo zastąpienie osoby o takim głosie to nie lada sztuka).

Najnowsza propozycja toruńskich prowokatorów (oj, długo kazali czekać na premierowy materiał) bardzo podoba mi się od strony muzycznej, natomiast wciąż niezbyt mogę przekonać się do warstwy tekstowej tego albumu.